Życzliwość i więź jaką okazują Polacy społeczeństwu ukraińskiemu, które w ostatniego roku poniosło tak wiele ofiar i doznało ogromnego cierpienia w wyniku działań wojennych, jest symbolicznym zwieńczeniem procesu, który uzyskał nowy impuls we wspólnych deklaracjach o pojednaniu, podpisanych przez nasze episkopaty w 2005 i 2013 roku. Myślę, że przez te orędzia Pan Bóg przygotowywał nas do tego, abyśmy mogli w tak ważnym czasie - nie tylko dla Ukrainy, ale i dla Europy - jako chrześcijanie i najbliżsi sąsiedzi, być razem.

To, co się dokonuje w naszych relacjach w tych dniach jest ogromnym błogosławieństwem Bożym i zarazem realizacją profetycznej wizji świętego Jana Pawła II o pojednaniu polsko-ukraińskim. To właśnie tu, na Jasnej Górze w 1988 r. prymas Józef Glemp w imieniu narodu Polskiego witał, kardynała Lubacziwskiego, który wraz z biskupami z Ukrainy, w czasie gdy męczeński Kościół greckokatolicki działał jeszcze w podziemiu. To tu, do Częstochowy, duchowej stolicy Polski, przybyli moi współbracia aby brać udział w uroczystościach Jubileuszowych 1000-lecia Chrztu Rusi Kijowskiej. A działo się to wszystko z inspiracji, charyzmatycznego i wielkiego Papieża XX wieku, świętego Jana Pawła II, który w swoim wystąpieniu podczas pobytu w Przemyślu 2 czerwca 1991 r., nawiązał do tego wydarzenia mówiąc: ”Jakże serdecznie bym pragnął, aby tamte jasnogórskie uroczystości okazały się prorocze: aby Bóg raczył je przyjąć jako symboliczną pieczęć pojednania i prawdziwego braterstwa Ukraińców i Polaków. Tyle goryczy i udręki przeszły oba nasze narody w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Niech to doświadczenie posłuży jako oczyszczenie, które ułatwi spojrzenie z dystansem na dawne spory, pretensje i wzajemne nieufności, a przede wszystkim ułatwi wzajemne przebaczenie dawnych krzywd. Dzisiaj dosłownie wszystko - a przede wszystkim wspólna wiara w Jezusa Chrystusa - wzywa do pojednania, braterstwa i wzajemnego szacunku; do szukania tego, co łączy. Wzniecanie dawnych nacjonalizmów i niechęci byłoby działaniem przeciwko chrześcijańskiej tożsamości; byłoby również rażącym anachronizmem, niegodnym obu wielkich narodów. O jakże serdecznie pragnę, aby się wzajemnie miłowali katolicy obydwu narodów!”.

Natomiast w przesłaniu z 2003 roku skierowanym do umiłowanych synów bratnich narodów Ukrainy i Polski, kardynałów: Józefa Glempa, Mariana Jaworskiego i Lubomyra Huzara, pisał: "Skoro Bóg przebaczył nam w Chrystusie, to trzeba, aby wierzący umieli przebaczać sobie nawzajem doznane krzywdy i prosić o przebaczenie własnych uchybień, i w ten sposób przyczyniać się do budowania świata, w którym respektuje się życie, sprawiedliwość, zgodę i pokój".

Umiłowani w Chrystusie Panu bracia i siostry. Niech dobry Bóg za wstawiennictwem świętego Jana Pawła II i orędownictwem Matki Przenajświętszej w jej cudownym Jasnogórskim Obrazie, pomoże polskiemu i ukraińskiemu narodowi umocnić pokój wzajemny i dobre sąsiedztwo, by zawsze chętnie i z radością dzieliły się między sobą swymi duchowymi darami na chwałę Bożą!