Trudno znaleźć inne wytłumaczenie jak to, że obydwa ostatnie ataki, za którymi stało tzw. Państwo Islamskie, miały za zadanie storpedować wizytę Ojca Świętego. Dżichadzistom mocno nie w smak jest przede wszystkim mająca się odbyć w trakcie dwudniowej podróży 28 i 29 kwietnia br. wizyta na najważniejszym dla sunnickiego islamu uniwersytecie kairskim Al-Azhar i wystąpienie Franciszka na Międzynarodowej Konferencji Pokojowej w stolicy Egiptu. Boją się tych małych kroczków zbliżania, ku któremu nieustraszenie, często wbrew wszystkiemu i wszystkim, dąży Ojciec Święty; papieskiego przełamywania uprzedzeń, franciszkańskiej i franciszkowej mocnej wiary w dialog, który jest jedyną nadzieją na pokój, tego płynięcia pod prąd polityki liderów wielu państw świata, którzy jedyną nadzieję zdają się widzieć w murach. Nie ma wątpliwości, że świat przechodzi teraz niebezpieczny czas odgradzania, izolacji i potęgowania egoizmów. To w dłuższej perspektywie jest groźne i papież Franciszek to widzi.
Niektórzy sugerują, że rozsądniejsze byłoby, aby w takiej sytuacji Franciszek zrezygnował z wizyty, bo jest zbyt niebezpieczna. Myślę, że nie ma o tym mowy. Papież pojedzie nie dlatego, żeby pokazać „kto tu rządzi”, też nie tylko dlatego, żeby zademonstrować światu, że nie ulegnie dyktatowi dżichadzistów, ale żeby przekonywać nieprzekonanych, że racja świata wymaga spotkań i rozmowy, a nie izolacji i milczenia.
Pomóż w rozwoju naszego portalu